Bliyorum

O uzak semtlerdeki

O kırık dökük rutubetli evlerdeki

Aç çocukların elleri ayakları

Beli bükük ihtiyarların bütün vücutları

Daha çok üşüyecek

Biliyorum 

Anneler tencerelerde dert kaynatacak

İşe gidemeyen babalar

Pencerelerden çaresizce bakacaklar

Ama sen yine de yağ kar

O yoksulluğun üzerine yağ

O yoksulluğu doğuran sebeplerin üzerine yağ

Aldırmazlığımızın üzerine

Gafletimizin üzerine

Cehaletimizin üzerine

Zalimliğimizin üzerine yağ

Uyandıramıyorsan bari tam uyut

Kapat karanlık dünyamızın üzerini

Kalın bir yorgan gibi ört üstümüzü

Büyükler tatlı uykularında geviş getirirken

Hiç olmazsa çocuklar sevinsin

İçimin ateşini söndürmeye gücün yetmez biliyorum

Ama üşüt beni hiç olmazsa

O üşüyen çocuklarla eşitlendir

Ve sıcacık ağlat

Ağlayabilen herkesle beraber ağlat

Bu kadar kiri pası

Ancak gözyaşları temizleyebilir

Yoksa çatlayacak yüreğim

Yağ kar

Dolu dolu yağ

Ört üstümüzü

Uyut bizi

Damarlarımıza su ver

Belki de uykusuz ve susuz kalmışızdır

Uyut ve su ver

Kılcal damarlarımıza kadar sız

Sızlat vicdanlarımızı

Belki ancak o zaman 

Kardelenler gibi açıp baharı müjdeleriz

Belki ancak o zaman

Umudu olur insanlığın

Yoksa düşmeye devam edeceğiz

Bu karanlık ve dipsiz kuyuda

Yağ kar

Dolu dolu yağ

Ört üstümüzü

Biz uyuyalım

Hiç olmazsa çocuklar sevinsin